వెలితి!

రోజూలానే రెప్పల్ని విరుచుకుంటూ
నిద్ర పక్షి ఎగిరిపోతుంది...
కాఫీ కప్పును మోసుకొచ్చే
గాజుల గలగలలు మాత్రం వినబడవు!
బాత్రూంలో వేణ్ణీళ్ళు,
టిఫిన్ చేసి వెళ్ళమనే వేడుకోళ్ళు వినిపించవు!
ఫాలిష్ తో మెరిసే షూలు,
ఇస్త్రీ బట్టలు ఎదురుపడవు!
స్కూటర్‌ స్టార్ట్ చేసి..
వీధి మలుపుదగ్గర కనుమరుగయ్యే వరకూ
టాటా చెబుతూ ఏ చేతులూ గాలిలో ఆడవు!
ఏచూపులూ వెన్నంటి రావు!
ఆఫీసుతో ఎనిమిది గంటల సంసారం సాగించి
సాయంకాలవేళ ఇంటికి చేరితే
మల్లెపూలపొట్లాం కోసం గోముగా నడిచివచ్చే
పాదమంజీరధ్వనులు దరిచేరవు!
ఇంట్లో స్టవ్,గిన్నె వగైరాలు
శెలవు దొరికాయని సంబరపడతాయి!
ఎలకలు మీసాలు మెలేస్తాయి!
సంభాషణలుండవు..
సంఘర్షణలుండవు..
నిట్టూర్పులుండవు..
నిబిడాశ్చర్యాలూ వుండవు..

డబల్‌కాట్ మీద ఓ దిండు ఖాళీగా కనిపించి
మనసు నలిగిపోతుంది!
మనసులాగే ఇల్లు ఇల్లంతా వెలితే!
శ్రీమతి ఎప్పుడైనా పుట్టింటికి వెళితే!!!!!!

----భాస్కరభట్ల